Verslaggever Bram op het Jeugdboekenfeest

Beste lezers,

Een tijdje geleden was het jeugdboekenfeest en was overal op het Buda-eiland in Kortrijk van alles te doen. Ik ging naar het toneel mijn oma kan goed liegen, daarna naar een theater, maar ik kwam per ongeluk in de film uit en ik ging luisteren naar jeugdschrijver Marc De Bel.


In mijn oma kan goed liegen is er een jongetje dat tegen zijn klasgenootjes zegt dat hij een dansende olifant heeft. De kinderen willen die olifant wel eens zien en komen op bezoek. Natuurlijk had de jongen geen dansende olifant. Wat moet hij nou tegen de kinderen zeggen. Ze zullen hem een leugenaar vinden. Dan gaat de bel, doet oma open en zegt:”Ja, komen jullie voor mijn kleinzoontje?” “Nee, wij komen voor de dansende olifant.” “Dansende olifant? Oh ja, die heeft een baan gevonden in het circus en is op wereldtournee.” “Oh, jammer. Dag mevrouw.” Niet alleen dit is het verhaal maar ook andere zoals: Wat wil ik later worden. Mijn opa is gestorven. Kun je me raad geven opa. … Zijn er in verwerkt. Ik vond het prachtig.


Normaal gingen we dan naar een ander toneel maar we kwamen in de verkeerde zaal uit en zagen een klein stukje van de film We shall overcome. Ook heel mooi.

Toen gingen we naar Marc De Bel. Ik heb een klein verslag gemaakt van wat hij zei:

Beste kinderen en niet kinderen, Ik ben Marc De Bel en dit is mijn lichaam. Het is 52 jaar maar de echte Marc De Bel zit ergens in mijn hersenpan. Die is nog 11! Hoe komt dat, nou ik ben toen een keer uit een zeer hoge boom gevallen en had een hoofdwonde (langs daar stromen mijn ideeën nog steeds binnen richting mijn pen.) en daaruit is de kleine Marc De Bel ontsnapt en kwam later terug maar wou niet meer groeien. Ik was 33 jaar oud toen ik begon te schrijven. Vroeger was ik leraar en vertelde ik de kinderen altijd een vervolg verhaal maar op het einde van het jaar was het niet af dus zou ik het afschrijven in de vakantie. Zoals ik had beloofd zat ik dus om het einde te schrijven aan de tuintafel. Daar stroomde het ene na het andere idee binnen, het einde werd al snel 80 bladzijden en ik bedacht dat ik misschien er een boek van kon maken. In het begin van het nieuwe schooljaar kregen de kinderen geen geschreven einde maar een heel boek: Het ei van oom Trotter. De kinderen waren zeer blij en toen wist ik dat ik jeugdauteur zou worden. Genoeg over mij zelf, want jullie mogen ook nog wel wat vragen over mij en mijn boeken.


Komen er nog een nieuwe zusjes kriegel uit?

Volgend jaar zal er zeker een nieuwe zijn.

Gaat u nog boeboeks schrijven.

Vorige maand is er boeboeks verschenen speciaal voor West-Vlaanderen: het pimpelpaarse polderspook.


Waar ben je nu mee bezig?

Met veel eigenlijk:
- Het derde boek van de Peppels.
- De grote gemene dealer.
- Een vierde Blinker.

Ik heb ook nog een geheim voor jullie. Ze zijn op dit moment bezig aan een derde Blinkerfilm.

Tot zover Marc De Bel. Na de voorstelling kon je ook boeken kopen. Ik kocht voor mij en mijn vriend één.

Ik nam toen ook nog een interview af:

Zou je van je verhaal van daarnet geen boek maken? Het was grappig.

Het is een beetje te kort en op voorhand samengesteld. Dus nee niet echt.

Waarvoor staat Tingel?

Tingel is een uitgeverij van Clavis die enkel mijn boeken uitgeeft.

Waarom schrijft u verschillende reeksen.

Ik kan daar niet aan doen want als een boek op mij afkomt, kan ik het niet stoppen. Toch?

U had ook iemand mee voor de gebarentaal, is dat altijd zo?

Nee, het is de 2de keer dat we met gebarentaal werken.

Ben ik iets vergeten te vragen?

Nu je het zegt, of ik dorst heb? Ja hoor, gelukkig staat er hier voor mij een lekker pintje. MMMM.

Een geslaagd boekenfeest voor mij en volgens mij ook voor iedereen.

(Bram Vanderbruggen 11 jaar)